Doodgewoon

 

 

Eindexamenproject genomineerd voor Euregionale Architectuur Prijs 2009.
Het complex biedt ruimte om op een eigen manier afscheid te nemen, uitdrukking te geven aan de essentie van het leven en de persoonlijkheid van de overledene als individu, ongeacht cultuur of geloofsovertuiging. Een plek voor de doden én de levenden, waar ruimte is gecreëerd om stil te staan bij de betekenis van het moment en waar de dood een plek krijgt in ons dagelijks leven; een transparante en confronterende ontmoetingsplaats. Naast begraven en cremeren is hier ook ruimte om te recreëren. Wandelaars en fietsers worden geconfronteerd met de gebeurtenissen om hen heen en andersom wordt de rouwende geconfronteerd met het alledaagse leven. Een complex waar afscheid nemen, rouw en diverse vormen van asbestemming en graven samenkomen.
Een plek om naar terug te keren.